Τενέρ, Ησαΐας

(Tegnér, Κίρκερουντ 1782 – Έστραμπο, Βέξιαι 1846). Σουηδός ποιητής. Πήρε το δίπλωμά του στο πανεπιστήμιο του Λουντ, όπου έγινε βοηθός καθηγητής της αισθητικής και, το 1812, καθηγητής της ελληνικής φιλοσοφίας. Θέμα των πολυάριθμων νεανικών ποιημάτων του είναι η εξύμνηση της ειρήνης, της ανθρωπιάς, η ιδεοκρατία του Καντ, ή ιστορικά και πολιτικά θέματα (όπως η συλλογή Svea, για την οποία το 1811 τιμήθηκε με το βραβείο της σουηδικής Ακαδημίας). Στράφηκε προς τη ρομαντική ποίηση, προπάντων υπό την επίδραση του Ελενσλέγγερ, δημοσίευσε μερικά λυρικά ποιήματα στο γοτθικό περιοδικό Iduna. Το έργο όμως που τον έκανε διάσημο ήταν η Σάγα των Φριτχιόφ (1825), ένας κύκλος μυθιστοριών από τον αρχαίο σκανδιναβικό κόσμο, τον οποίο ο Τ. δίνει ζωντανά και περιγράφει τη ζωή και τα πάθη του με πλούσιο αίσθημα και σπάνια μορφική τελειότητα. Το 1824 έγινε επίσκοπος στο Βέξιαι, όπου ασχολήθηκε με ζήλο στα ποιμαντορικά καθήκοντά του και αποδείχτηκε ικανότατος ρήτορας: στην περίοδο αυτή, παρά το ότι έπασχε από συνεχείς νευρικές κρίσεις που τον οδήγησαν στην παραφροσύνη το 1840, ανήκουν μερικά από τα ωραιότερα λυρικά έργα του, όπως Η μελαγχολία και Ο νεκρός.